Afgelopen zondag stond ik aan de start van de sprinttriatlon in Geraardsbergen. Het zwemmen ging door in een mooie vijver in provinciaal domein De Gavers. Voor de eerste keer dit jaar had ik een goed gevoel tijdens het zwemmen en kon ik mee met de kop uit het water komen. Ik had een goede wissel en zat als 3e op de fiets. De aanloopstrook naar de plaatselijke rondes had ik niet verkend en deze bleek al best zwaar te zijn. De helling die we moesten oprijden was niet zo stijl maar bleef eindeloos doorlopen. In de eerste plaatselijke ronde doken we met 7 koplopers De Vesten af het centrum van Geraardsbergen in, om daar op de markt een bocht van 180° te maken en terug De Vesten omhoog te rijden. Dit was al best slopend maar het zwaarste stuk moest nog komen met de legendarische “Muur van Geraardsbergen”. Ploegmaat Tom plaatste al meteen bij de eerste passage een aanval maar ik kon attent mee glippen. Door de aanval van Tom was de kopgroep herleid van 7 naar 3 en we gaven meteen gas om de anderen op achterstand te houden. Bij de 2e passage in het centrum werd ik gehinderd door een vrouw en moest ik een gaatje laten op Tom en Alexis. Ik had echter al erg veel gegeven en kreeg dit gaatje simpelweg niet meer dicht omdat ik op mijn limiet zat. Tijdens de 2e passage op De Muur werd ik bijgehaald door de achtervolgers die nog maar met 2 waren. Ik zette me achteraan het groepje maar van uitrusten was niet echt sprake op dit zware parcours. Tijdens de laatste passage op de muur blies ik mezelf een beetje op in het begin waardoor ik op het zwaarste stuk er zelf af moest. Met 5” achterstand kwam ik boven en ik deed alle moeite van de wereld om het gaatje terug dicht te rijden maar de benen waren stikkapot. Dus met een lichte achterstand als 5e de wisselzone in en mijn loopschoenen aangetrokken. Het loopparcours was ook niet van de poes met 6 hellingen in totaal. Ik moest mezelf telkens naar boven hijsen en de benen deden niet meer wat ervan gevraagd werd. Gelukkig was de sfeer in het centrum fantastisch wat het afzien toch niet iets dragelijker maakte. Als 8ste kwam ik over de streep helemaal leeg maar wel tevreden. Dit was de mooiste en leukste triatlon/wedstrijd die ik ooit al gedaan heb. En tot slot nog een dikke proficiat aan ploegmakker Tom met zijn indrukwekkende overwinning!
