Het seizoen was mooi begonnen met een vierde plaats op het Bk ploegentriatlon. Mijn fietsen was toen ook op een heel hoog niveau. Jammer dat dit tijdens het seizoen steeds minder en minder werd. Het zwemmen was bijna het ganse seizoen echt top, ik krijg het open water zwemmen steeds beter onder de knie. Enkel mijn eerste en laatste wedstrijd van het seizoen kwam ik niet met de kopgroep uit het water. En op 3 wedstrijden kwam ik als allereerste uit het water. Op dat vlak ben ik dus verbeterd ten opzichte van het jaar voordien. Mijn wissels zijn een wisselend succes, T1 gaat meestal goed maar T2 is vaak aan de slome kant. Hier zal ik dan ook op blijven oefenen tijdens training. En dan komen we bij mijn grote pijnpunt namelijk het lopen. Dit is sowieso al mijn zwakte, maar dit seizoen sloeg toch wel heel hard tegen. Hier kan ik zelf twee redenen voor verzinnen. Ten eerste de blessure aan mijn knie in de winter, die toch geruime tijd bleef aanslepen. Alsook door het overschakelen van hiellander naar landen op de midvoet. Blijkbaar heeft mijn lichaam toch veel tijd nodig om zich daaraan aan te passen. Ik heb er wel alle vertrouwen in dat als ik in de winter blessurevrij kan trainen, dat ik volgend seizoen een pak sneller zal zijn. En dan nog een laatste puntje is mijn oververmoeidheid op het einde van het seizoen. Ik moet opletten dat ik niet teveel wedstrijden achter elkaar doe. Dus volgend seizoen ga ik na elke wedstrijd een beetje rust inplannen. Het was al bij al geen goed jaar, maar wel weer een jaar waarin ik veel heb bijgeleerd over triatlon en mezelf. Dit alles neem ik mee, zodat ik volgend jaar sterker als ooit aan de start zal staan. Bedankt aan alle supporters en sponsors voor de steun!
Na lang getouwtrek tussen mijn team en de NTB mocht ik dan toch starten op het Nk. Ik startte als knecht voor onze eredivisieploeg, om vooral op de fiets hard te werken. Ik was goed vertrokken met het zwemmen maar naarmate het zwemmen vorderde viel ik steeds verder en verder achteruit. Ik kwam samen met ploegmaats Vincent, Tim en Terrence uit het water en wij vormden de 2e groep. Ik deed er alles aan om het gat op de kopgroep dicht te rijden, maar we kwamen niet dichter. Na 2 ronden beslisten we om te wachten op de achtervolgers, zodat we met verenigde krachten misschien wel het gat konden dichten. Maar de samensmelting was geen succes en niemand had zin om op kop te rijden. Ik probeerde het tempo erin te houden, maar toch verloren we steeds meer en meer tijd op de kopgroep. Bij het afstappen in de wisselzone liep het grondig mis. Ik struikelde en belandde met mijn voet tussen de spaken van mijn voorwiel. Al mankend raapte ik mijn fiets terug op en ging naar mijn plek in de wisselzone. Ik trok mijn loopschoenen aan en vertrok, maar na een 100 meter hield ik het toch voor bekeken. Mijn voet deed teveel pijn en mijn schoen begon al aardig rood te zien. Dan naar de EHBO, waar ze me goed verzorgden en vertelde dat ik een diepe snee tussen mijn tenen had. Ze haalden er ook een dokter bij en die vertelde me dat ik het best naar een ziekenhuis kon gaan. Mijn pa in allerijl al mijn spullen gaan ophalen om dan te vertrekken naar de spoed in Antwerpen. Spoed is een relatief begrip, maar de chirurg heeft me goed behandeld en me verzekerd dat er geen schade is aan een pees of zenuw. Dus buiten de hechtingen viel de schade goed mee. Zo beëindig ik mijn seizoen een wedstrijd vroeger dan gepland en in mineur.
|
Archives
July 2016
|