Dit jaar deed ik niet individueel mee aan wat ik beschouw als mijn thuiswedstrijd, omdat ik me volledig wou focussen op Knokke. Bij de trio's startte ik wel en vormde samen met Glen Laurens en Kristof Nackaerts een dreamteam. Bij de zwemstart bleef ik met mijn arm hangen in de startlijn waardoor ik niet supersnel weg was. Toch lag ik direct in tweede positie achter mijn ploegmakker van de zwemclub Hannes De Schutter. Die trok meteen alle registers open en ik had moeite om zijn voeten te houden. Ik hoopte dat hij na de boeien wel zou stilvallen maar ik viel stil voor hem en moest hem laten zwemmen. Op het einde van het zwemmen kwam Jarne Verhaegen, die heel de tijd in mijn voeten had gezwommen,  er nog over gesprint. Als derde uit het water dus en de chip aan Glen doorgegeven. Die kwam na één ronde door in 2e positie door met een kleine achterstand. Bij het binnenkomen met de fiets hingen we nog steeds in 2e positie maar het gat op de koplopers was gegroeid naar 35". Onze loper zou dus vol aan de bak moeten. Na één ronde had Kristof het gat toch al wat kunnen verkleinen, en dus was het spannend wachten wie eerst zou doorkomen richting de finish. In de 2e ronde was Kristof zijn motor blijkbaar aangeslagen want hij kwam met een ruime voorsprong aanlopen. We moesten nog serieus doorsprinten om samen met hem als team over de finishlijn te komen. Een mooie overwinning maar toch heel wat meer tegenstand gekregen dan verwacht. Bedankt aan mijn ploegmaats voor de overwinning!

Ik had me op het laatste nippertje nog ingeschreven en heb er geen spijt van gehad. Bij de zwemstart mochten de toppers vertrekken vanop een ponton terwijl de rest vanuit het water moest vertrekken. De toppers droegen een zwarte badmuts en ik had mijn zwarte z3rod-badmuts opgezet, hierdoor kon ik mee vanop het ponton starten. Toch had ik niet zo'n geweldige start waardoor ik een beetje gevangen zat. Uiteindelijk kwam er dan toch een gaatje en kon ik oprukken naar de derde plaats. Nog even probeerde ik naar de kop te zwemmen, maar dit kostte teveel energie. Als 3e uit de wisselzone op 7" van Axel Zeebroek die beter gewisseld had. Ik probeerde om het gat dicht te rijden en op het eerste stuk leek het ook nog te gaan lukken. Maar juist voor de top ontplofte de benen en schakelde Axel bij waardoor het gat terug groter werd. Nog even geprobeerd om dichter te komen, maar dit was onbegonnen werk en dus laten afzakken naar het achtervolgende peloton. Daar kon ik vlot mee, alleen op die eerste heuvel had ik het heel zwaar omdat die wat lang was voor mij. Na de 40km fietsen op het zware maar mooie parcours, als 3e de wisselzone ingedoken. In het begin ging het lopen best vlot tot ik aan de heuvel in het loopparcours kwam. Daar had ik heel veel moeite om boven te komen, maar een boven kon ik weer een lekker ritme vinden. De tweede keer over de heuvel was echt afzien en men tempo begon na de heuvel ook te slabakken door krampen. De de derde keer raakte ik de heuvel haast niet boven maar kon ik erna toch terug een beetje versnellen. Ik kwam als 13e algemeen over de streep en 4e bij de belofte. Was over het algemeen een goede wedstrijd maar op een vlak loopparcours had er volgens mij toch meer ingezeten.

Een dag na de ontgoocheling op het Bk sprint, stond ik aan de start van de 1/8ste triatlon in Lommel. Ik had nog nooit 2 dagen achter elkaar een wedstrijd gedaan, dus ik wist niet hoe de benen zouden zijn. De coach had me de goede raad meegegeven om gewoon te boenken van in het begin. Na een trage start kwam ik na 200m toch onder stoom en kon als eerste het water verlaten met een mooie voorsprong van 20’’. Tijdens het fietsen stond er een strakke wind en door de wedstrijd van de dag ervoor had ik net iets minder power dan normaal. Toch zette ik een strakke fietsproef neer en kon ik het gat nog verder vergroten tot 2’10’’. Met deze comfortabele voorsprong kon ik mijn eigen ritme zoeken tijdens het lopen. Dit lukte aardig en ik kon een strak tempo aanhouden zonder mezelf te forceren. Na het keerpunt zag ik dat de overwinning binnen was en bij het binnenlopen van het centrum kon ik dan ook volop genieten. Deze overwinning en de manier waarop deden me veel deugd en geven me terug vertrouwen voor de resterende wedstrijden van dit seizoen.

Een wedstrijd waar ik veel van verwachtte maar die uitdraaide op een ontgoocheling. Ik raakte weer niet goed vertrokken met zwemmen en pas aan de laatste boei sloeg de motor aan. Ik lag toen ongeveer 5m achter op de kopgroep maar kon toch nog net terug de aansluiting maken alvorens aan wal te komen. Mijn wissel zelf was niet van de snelste en het rekje van mijn schoen was gesprongen waardoor die los hing te bengelen. Ik was dus op achtervolgen aangewezen, maar kreeg het gat na ongeveer een kilometer toch dicht. In de volgende bocht wil ik vol aanzetten maar schiet uit mijn klikpedaal. Een klein wonder dat ik niet gevallen ben, en bij het opnieuw inklikken schiet ik er een tweede keer uit. Toen kon ik alweer gaan achtervolgen en ditmaal duurde het een halve fietsronde. De kopgroep breidde verder uit met atleten die uit de achtergrond terugkwamen. Zo'n grote fietsgroep is voor mij niet ideaal dus probeerde ik twee keer om met een paar atleten weg te rijden maar ze lieten ons niet gaan. Het was dus zaak om voor de rest zo weinig mogelijk energie te verspillen en een goede run neer te zetten. In de wisselzone was het een hectisch gedoe, maar eens daaruit vond ik direct een strak tempo en kon een paar atleten inhalen. Ik voelde me goed in het begin van het lopen en kon makkelijk mee met het groepje waarin ik me bevond. Na een dikke kilometer kreeg ik plots zware steken in mijn zij en moest ik overgaan van lopen naar joggen en een beetje later naar strompelen. Ik werd langs alle kanten voorbij gelopen en kwam teleurgesteld pas als 31ste over de streep.

Ik mocht me nog eens in mijn Z3rod Vflex hijsen want ik deed met mijn Nederlandse ploegmaats mee als trio aan de halve triatlon van Eupen. De trio's startten samen met de individuele atleten die streden voor de Belgische titel, en het plan was om Tim bij te staan. De zwemstart was nogal ongecontroleerd en niet iedereen lag op één lijn. Dat hield de officials niet tegen om toch het startschot te geven. Ik dacht dat we goed weg waren, maar toen ik langs links kwam ademen zag ik dat we pas in 10e positie lagen. Ik zat in het begin bijna direct op de limiet en Tim bleef rustig naast mij zwemmen. Ik had even bang dat ik niks zou kunnen betekenen voor Tim. Toch na de eerste boei stond er veel stroming en leek iedereen een beetje stil te vallen. Ik kon een paar plekken opschuiven en vlak na de volgende boei kon ik de leiding van ons groepje overnemen. Toen zag ik dat er al 2 atleten een 20-tal meter voorlagen, dus werk aan de winkel. Ondertussen zat ik in mijn ritme en kon slag per slag een klein beetje van de achterstand goed maken. Ik probeerde om het tempo nog een beetje hoger te leggen, maar dan viel er een gaatje. Terug een beetje ingehouden en hetzelfde strakke tempo blijven zwemmen. Net toen we aan de trechter kwamen om het water uit te komen vonden we terug aansluiting. Ik kwam als 3e uit het water met Tim in mijn zog dus het zwemmen was perfect verlopen. Mijn fietser kon als eerste aan de fietsproef beginnen en deed het ook heel goed, al was hij iets te snel vertrokken. Onze loper zette ook een knappe tijd neer op de halve marathon en we kwamen als 5e trio over de streep. Maar het belangrijkste was dat ik een steentje heb kunnen bijdragen aan Tim zijn derde Belgische titel.