Ik startte hier puur voor de fun en de sfeer en had maar één doel en dat was om zoveel mogelijk te eendjes vangen. Ze hadden mij namelijk verteld dat als je een opblaasbaar eendje ving tijdens het zwemmen en dat de ganse triatlon bijhield, je een bak Westmalle kreeg. Ik kon snel twee eendjes bemachtigen en verder gezwommen met enkel benen crawl. Toch kon ik nog in de eerste helft van het deelnemersveld uit het water komen. Eens op de kant de eenden rond mijn zij gehangen en de fiets op. Het fietsparcours leek een beetje op een kruising tussen Parijs-Roubaix en de Strade Bianchi en het was dan nog eens nat ook. Ik zat in een goede fietsgroep en het ging er met momenten hard aan toe. Net voor we aan de wisselzone waren konden we bij aansluiten bij de tweede fietsgroep. Dit was voor mij een kleine verrassing en ik wou dan toch ook maar een mooie loopproef neerzetten. Ik vertrok als een pijl uit een boog met mijn twee eenden. Maar moest na een tijdje toch serieus wat gas terug nemen. De eenden begonnen wat tegen te wringen en ik kreeg last van mijn onderrug. In het klassement van de finishers met eend was ik veruit eerst, spijtig was dit geen klassement op zich. Na de triatlon waren er nog gezellige optredens en de prijsuitreiking ging gepaard met heel wat glazen Westmalle. Op het einde van de prijsuitreiking mochten we eindelijk onze eenden gaan inruilen, jammer genoeg niet voor een bak maar voor een grote fles. Ik was toch tevreden want ik had me reuze geamuseerd en had mijn doel behaald.

Twee weken na het NK in Amsterdam stonden we aan de start van de Eredivisiewedstrijd in Stein. Het plan was om Tim op het podium te brengen en dan nog liefst op het hoogste schavotje. Tom en ik zwommen onze eigen wedstrijd, Arjen zou Tim begeleiden. Het zwemmen ging goed bij mij en ik kwam comfortabel mee met de kop uit het water. Na de wissel was de kopgroep nog niet echt georganiseerd en lag het tempo dan ook niet verschroeiend hoog. Pas toen Evert zich bij de kopgroep voegde werd er gekoerst om te verhinderen dat Tim zou terugkomen. Die had al een deel zelf dichtgereden maar de laatste 15m waren er teveel aan. Ik liet me afzakken en zorgde ervoor dat ook de laatste meters gedicht werden. Eens Tim in de kopgroep zat verliep het grootste gedeelte van de fietsproef relatief rustig, met hier en daar een prik. Tot in de laatste ronde toen werd het gas even vol open getrokken en was er een groepje van een man of 4 ontsnapt. In dat groepje zaten enkele gevaarlijke klanten voor de winst, dus moest ik vol aan de bak. Ik zat wat ver naar achter en kon dus pas laat reageren op de aanval en moest eerst nog een deel atleten voorbijsteken. Toch kon ik het gat terug dichtrijden, maar iets te enthousiast waardoor mijn benen volledig ontploften. Daardoor moest ik op het einde de kopgroep laten rijden, maar het belangrijkste was dat ik Tim goed had afgezet. Het lopen ging bij mij wederom niet fantastisch, maar ik kwam aan bij de finish en zag dat Tim gewonnen was. Dus opdracht geslaagd!

De honger om te racen was groot en dus was het Nk sprint welgekomen. We waren ruim op tijd aanwezig en konden ons rustig voorbereiden voor de start. Het zwemmen ging bij mij fantastisch, ik was goed weg en zwom rustig mee langs de zijkant van de kopgroep. Eens uit het water had ik moeite om mijn wetsuit uit te trekken en was weeral traag weg. Het opspringen daarentegen verliep heel goed en ik kon direct beginnen gas geven om me terug in de kopgroep te nestelen. Na het keerpunt zag ik dat Tim niet zo ver achter lag, en toen hield ik mijn benen stil tot onze groepjes samensmolten. Daarna begon ik terug door te trekken om de koplopers op te rapen, wat voor het einde van de eerste rond een feit was. Daarna ging het er gezapig aan toe met af en toe eens een versnelling. Ik reed heel de tijd mee attent vooraan omdat ik dacht dat Team4Talent nog wel iets zou proberen. Dit was echter niet in het geval en ik ging eens rondhoren of kandidaten waren die mee wilden demarreren. Daar had niemand zin in en in de laatste ronde probeerde ik het dan op mijn eentje. Dat lukte en ik kwam met een kleien voorsprong binnen in de wisselzone, maar daar vergiste ik me van gang. Dat was enorm dom en ik was ook meteen mijn voorsprong terug kwijt. De eerste loopronde ging heel slecht bij mij. Ik had last van mijn ademhaling, en het leek meer op hyperventileren dan op effectief diep in- en uitademen. Aan het begin van de tweede ronde stond de coach en die riep dat ik mijn tempo moest zoeken en focussen op mijn armen. Dit leek te werken en plots kon ik wel deftig ademen en mijn tempo opkrikken. Ik haalde de tweede ronde dan ook terug heel wat mensen in, die mij in de eerste ronde waren voorbij gerend. Dit kwam natuurlijk veel te laat en ik finishte op een teleurstellende 44e plek. Ik was nog nooit zo goed in vorm tijdens een triatlon en daardoor was ik extra ontgoocheld met de uitslag. Nu mijn kop niet laten hangen, goed blijven trainen en dan zal het er hopelijk volgende wedstrijd wel uitkomen.

We kwamen woensdagavond aan, maar er stond niks meer op het programma. Dus donderdag was de eerste dag dat er getraind werd, en meteen een mooie fietsrit langs het drielandenpunt en het parcours van de triatlon van Eupen.  In de middag lekker gaan lunchen bij herberg Moeder de Gans voor de coach zijn verjaardag. En na het eten werd er serieus gekoerst richting het huisje. Eens daar aangekomen werd er een platte rust ingelast door de luie belgen. Na de platte rust hielden Youri, Tim en ik nog een korte rustige duurloop van 45 minuten. Daarna lekker avondeten en filmtijd met een inspirerende docu over Arnold Schwarzenegger.
De volgende dag werd er in de voormiddag gezwommen in het 50m-bad van Kerkrade. Buiten een redster die beweerde dat we te snel zwommen en zo de mensen wegjaagde, was het een goede training. In de namiddag gaan fietsen richting Valkenburg en daar licht een heuvel waar je verplicht bent over te rijden, namelijk de Cauberg. Die blijft nog een tijdje van de belgen, want ik kwam als eerste boven. Youri beweerde dat hij me had laten winnen maar daar geloof ik niks van. In de avond stond er weer een film op het programma, deze keer Inglorious bastards.
De laatste dag was ook de zwaarste met een pittige koppeltraining. Eerst de benen losgefietst en daarna ook nog even ingelopen met enkele versnellingen. De coach had een wisselzone opgesteld op de parking van een voetbalveld en een loopronde uitgestippeld. De opdracht was om van aan de voet van de klim  telkens koers te maken tot aan de wisselzone, snel te wisselen om dan voluit de loopronde af te werken. De eerste keer kon ik als eerste aankomen met de fiets en de voorsprong behouden na een fel gevecht met Youri. De tweede keer moest ik al een klein gaatje laten op de klim en het lopen was een ramp waardoor ik pas als 4e aankwam. De laatste keer kwam ik weer als eerste binnen maar moest de eerste  plaats wel aan Youri laten. Na de koppeltraining nog een toertje losgefietst en daarna stevig gegeten. Voor we naar huis reden zijn we nog even langs het orakel Robert van der Sluis gepasseerd, om te kijken hoe die een bindweefsel massage uitvoerde op de coach en de teammanager. Dat was best interessant om te zien, en een mooie afsluiter van een korte maar goede stage.