De honger om te racen was groot en dus was het Nk sprint welgekomen. We waren ruim op tijd aanwezig en konden ons rustig voorbereiden voor de start. Het zwemmen ging bij mij fantastisch, ik was goed weg en zwom rustig mee langs de zijkant van de kopgroep. Eens uit het water had ik moeite om mijn wetsuit uit te trekken en was weeral traag weg. Het opspringen daarentegen verliep heel goed en ik kon direct beginnen gas geven om me terug in de kopgroep te nestelen. Na het keerpunt zag ik dat Tim niet zo ver achter lag, en toen hield ik mijn benen stil tot onze groepjes samensmolten. Daarna begon ik terug door te trekken om de koplopers op te rapen, wat voor het einde van de eerste rond een feit was. Daarna ging het er gezapig aan toe met af en toe eens een versnelling. Ik reed heel de tijd mee attent vooraan omdat ik dacht dat Team4Talent nog wel iets zou proberen. Dit was echter niet in het geval en ik ging eens rondhoren of kandidaten waren die mee wilden demarreren. Daar had niemand zin in en in de laatste ronde probeerde ik het dan op mijn eentje. Dat lukte en ik kwam met een kleien voorsprong binnen in de wisselzone, maar daar vergiste ik me van gang. Dat was enorm dom en ik was ook meteen mijn voorsprong terug kwijt. De eerste loopronde ging heel slecht bij mij. Ik had last van mijn ademhaling, en het leek meer op hyperventileren dan op effectief diep in- en uitademen. Aan het begin van de tweede ronde stond de coach en die riep dat ik mijn tempo moest zoeken en focussen op mijn armen. Dit leek te werken en plots kon ik wel deftig ademen en mijn tempo opkrikken. Ik haalde de tweede ronde dan ook terug heel wat mensen in, die mij in de eerste ronde waren voorbij gerend. Dit kwam natuurlijk veel te laat en ik finishte op een teleurstellende 44e plek. Ik was nog nooit zo goed in vorm tijdens een triatlon en daardoor was ik extra ontgoocheld met de uitslag. Nu mijn kop niet laten hangen, goed blijven trainen en dan zal het er hopelijk volgende wedstrijd wel uitkomen.