De European Premium Cup in Holten was mijn eerste internationale wedstrijd bij de elite. Het weer was heel warm en daarom werd de wedstrijd verplaatst naar de avond en werd het een sprinttriatlon in plaats van de Olympische afstand. Na de line up op het ponton werd de start gegeven en ik was vrij traag weg. Hierdoor lag ik in een mindere positie en werd opschuiven heel moeilijk. Ik vond het zwemmen traag gaan maar ik lag gevangen en kon niet meer opschuiven. Als 25ste kwam ik uit het water en het was drummen in de wisselzone. Na de wissel zat ik in de tweede groep maar nog voor we aan de plaatselijke rondes begonnen was heel het pak samen gesmolten. Het was al lang geleden dat ik nog in een groep met 50 atleten gereden had en het was dus een beetje zoeken om een goede positie te handhaven. Bij het passeren in Holten centrum riep Johan om op te schuiven naar voor. Ik volgende zijn insignes op en nestelde me bij de eerste 10 atleten vooraan. Plots in een bocht viel de topfavoriet vlak voor me en ik kon hem niet meer ontwijken. Ik kon vrij snel terug op mijn fiets springen maar was nu op achtervolgen aangewezen. Vlak voor de Holterberg kon ik de aansluiting maken om dan op karakter mee naar boven te rijden. Ik zat echt op mijn limiet en kwam nog volledig in het rood de wisselzone binnen. De inspanningen op de fiets hadden mijn loopbenen afgesneden en ik had moeite om een hoog tempo te ontwikkelen. Ik bleef wel pushen tot de finish meer kon nooit een deftig tempo lopen. Ik denk dat de foto hierboven veel zegt over mijn gevoel bij de wedstrijd. Hopelijk zit het de volgende wedstrijd wel eens mee.
