Ik wou al lang nog eens meedoen aan een koerswedstrijd en nu met de koers in Bevel was dit de ideale moment. Een wedstrijd in eigen dorp (want bevel is een deelgemeente van Nijlen) is altijd leuk, aangezien er dan veel bekende mensen komen supporteren en je langs alle kanten aangemoedigd wordt. Tijdens de koers had ik al wat te uitdrukkelijk laten zien dat ik erg goede benen had. Ik reed heel de tijd bij de eerste renners en sprong mee met de meeste aanvallen. Maar de koers bleef lang gesloten en de verschillende aanvallen werden vaak snel terug teniet gereden. Tijdens één van die korte aanvallen kon ik als eerste over de lijn komen bij de tussensprint en zo een kleine bonus van €5 opstrijken. Op 4 ronden van het einde werd er een nieuwe aanval opgezet en deze keer leek het de goeie. We reden weg met een groep van 8 met daaronder enkele sterke renners. Samen met een andere renner deed ik het meeste werk terwijl de rest vooral profiteerde. Omdat ik me al teveel in de kijker had gereden en de anderen voelde dat ik erg sterk was, reed ik na een tijdje nog als enigste op kop. Na enkele keren steun gevraagd te hebben bij de anderen, besliste ik om ook niet meer te rijden. Ik had namelijk geen zin om me leeg te rijden met 7 anderen in mijn wiel om dan als 8ste over de streep te komen. Zo werden we in de laatste ronde terug ingerekend door het peloton, dat zich opmaakte voor een massasprint. Ik kon mezelf in de laatste rechte lijn in een goede positie plaatsen voor de sprint. Maar ik begon mijn sprint net een fractie te laat en kon de renner voor mij niet meer voorbij sprinten. Erg jammer, want ik was de sterkste renner en als de streep 10m verder had gelegen dan had ik gewonnen. Maar eigenlijk moet ik wel tevreden zijn dat ik direct kan meedoen voor de knikkers tegen mannen die niets anders doen.
