De thuiswedstrijd in Viersel is altijd speciaal, ook omdat het hier voor mij allemaal begonnen is. Ik was erop gebrand om een goede prestatie neer te zetten en de zon brandde ook serieus. Het zwemmen verliep erg goed voor mij en ik kon met een voorsprong van 40" uit het water komen. Tijdens de eerste ronde fietsen kon ik mijn voorsprong verder uitdiepen naar 1'30". Maar in de tweede ronde begon ik te koken onder mijn helm en ik moest mijn tempo drastisch laten zakken. Ik haalde mijn wattages niet meer en begon ook terug tijd te verliezen op de achtervolgers. Ik kon nog wel als eerste de wisselzone induiken maar de voorsprong was terug geslonken naar 40". De zon scheen genadeloos hard en ik raakte helemaal oververhit tijdens het lopen. Na een tijdje was dit zo erg dat ik even in de kant moest gaan liggen. Een vriendelijke toeschouwer gaf me wat water en moed om verder te lopen. Aan de drankpost probeerde ik mezelf zo goed als mogelijk terug af te koelen om daarna mijn tocht weer verder te zetten. Ik bleef echter helemaal oververhit en de scheidsrechter raadde me aan om te stoppen. Toch wou ik de wedstrijd per se finishen en op karakter heb ik dan verder uitgedaan om als 12e over de streep te komen. Deze wedstrijd was een zware teleurstelling want ik had hier veel van verwacht maar het weer had me de das omgedaan. 

Ik wou al lang nog eens meedoen aan een koerswedstrijd en nu met de koers in Bevel was dit de ideale moment. Een wedstrijd in eigen dorp (want bevel is een deelgemeente van Nijlen) is altijd leuk, aangezien er dan veel bekende mensen komen supporteren en je langs alle kanten aangemoedigd wordt. Tijdens de koers had ik al wat te uitdrukkelijk laten zien dat ik erg goede benen had. Ik reed heel de tijd bij de eerste renners en sprong mee met de meeste aanvallen. Maar de koers bleef lang gesloten en de verschillende aanvallen werden vaak snel terug teniet gereden. Tijdens één van die korte aanvallen kon ik als eerste over de lijn komen bij de tussensprint en zo een kleine bonus van €5 opstrijken. Op 4 ronden van het einde werd er een nieuwe aanval opgezet en deze keer leek het de goeie. We reden weg met een groep van 8 met daaronder enkele sterke renners. Samen met een andere renner deed ik het meeste werk terwijl de rest vooral profiteerde. Omdat ik me al teveel in de kijker had gereden en de anderen voelde dat ik erg sterk was, reed ik na een tijdje nog als enigste op kop. Na enkele keren steun gevraagd te hebben bij de anderen, besliste ik om ook niet meer te rijden. Ik had namelijk geen zin om me leeg te rijden met 7 anderen in mijn wiel om dan als 8ste over de streep te komen. Zo werden we in de laatste ronde terug ingerekend door het peloton, dat zich opmaakte voor een massasprint. Ik kon mezelf in de laatste rechte lijn in een goede positie plaatsen voor de sprint. Maar ik begon mijn sprint net een fractie te laat en kon de renner voor mij niet meer voorbij sprinten. Erg jammer, want ik was de sterkste renner en als de streep 10m verder had gelegen dan had ik gewonnen. Maar eigenlijk moet ik wel tevreden zijn dat ik direct kan meedoen voor de knikkers tegen mannen die niets anders doen.

Er stond dit jaar een sterk deelnemersveld aan de start van de 1/4 triatlon in Lommel. Door een blessure had ik maar een beperkt aantal loopkilometers in de benen, maar toch wou ik mezelf laten zien. Het zwemmen ging enorm goed en ik kon heel erg makkelijk volgen bij Stef en Willem in de voeten. Met ons drieën hadden we na het zwemmen al een mooie voorsprong kunnen uitbouwen. Op weg naar de wisselzone schoof ik wel nog even onderuit waardoor ik de aansluiting miste. Ik moest in het begin van de fietsproef dus even goed doorrijden om terug bij de koplopers te komen. Dit lukte vrij snel en daarna kon ik even terug op adem komen. Ik voelde me erg goed tijdens het fietsen en zette me dan ook regelmatig op kop. Bij de tweede passage door het centrum van Lommel duwde ik even extra door. Dit is nogal en technisch stuk op kasseien en enkele bochten en ik had dit de dag voordien goed verkend. Daarnaast nam ik ook een beetje risico's met als gevolg dat Stef moest lossen. Het stuk daarna bleef ik goed doorrijden en de samenwerking met Willem verliep perfect. We kwamen dus met twee aan in de wisselzone en hadden onze voorsprong op de achtervolgers nog wat kunnen uitdiepen. In de eerste kilometer van het lopen kon ik nog gelijke tred houden maar dan moest ik Willem stilletjes laten gaan. Toch kon ik een aardig tempo blijven lopen en pas na 6km kwam de eerste achtervolger erover. Ik liet dit niet aan mijn hart komen en bleef op mezelf gefocust. Na 7,5km begon het licht stilletjes uit te gaan en ging mijn tempo omlaag. Dit was waarschijnlijk dan toch te wijten aan de beperkte loopkilometers. In die laatste 2,5km werd ik nog door 4 atleten voorbij gestoken waardoor ik al 7e algemeen en 1ste belofte over de finish kwam. Hier was ik heel tevreden mee in dit topveld en dit belooft voor de toekomst!

De triatlon van Aarschot is een wedstrijd waar ik van hou en ik was gebrand op een goed resultaat. Het zwemmen was zonder wetsuit en verliep iets minder goed dan verwacht. Ik kwam als tweede uit het water met een achterstand van ongeveer 15". Tijdens de wissel kwamen hier nog enkele seconden bij want ik was aan het klungelen. De avond voor de wedstrijd had de achterrem van mijn tijdritfiets het begeven, dus moest ik noodgedwongen met mijn gewone fiets rijden. Dit bleek toch wel een nadeel te zijn, want normaal kan ik zelf het verschil maken tijdens het fietsen maar nu was ik beperkt tot volgen. We kwamen met 2 aan in de wisselzone met een redelijke voorsprong op de eerste achtervolgers. Nu deed ik wel een goede wissel en kon aan de afsluitende 5km beginnen. Vrij snel kon ik een gaatje slaan en dat gat werd steeds maar groter en groter. Ik bleef goed tempo lopen want ik wist dat er nog sterke lopers zaten bij de achtervolgers. Toch kon Pierre Balty me in de laatste kilometer bijhalen en die was meer dan een maat te sterk voor mij in het lopen. Een tweede plaats dus als resultaat en toch wel best tevreden over mijn wedstrijd.

De European Premium Cup in Holten was mijn eerste internationale wedstrijd bij de elite. Het weer was heel warm en daarom werd de wedstrijd verplaatst naar de avond en werd het een sprinttriatlon in plaats van de Olympische afstand. Na de line up op het ponton werd de start gegeven en ik was vrij traag weg. Hierdoor lag ik in een mindere positie en werd opschuiven heel moeilijk. Ik vond het zwemmen traag gaan maar ik lag gevangen en kon niet meer opschuiven. Als 25ste kwam ik uit het water en het was drummen in de wisselzone. Na de wissel zat ik in de tweede groep maar nog voor we aan de plaatselijke rondes begonnen was heel het pak samen gesmolten. Het was al lang geleden dat ik nog in een groep met 50 atleten gereden had en het was dus een beetje zoeken om een goede positie te handhaven. Bij het passeren in Holten centrum riep Johan om op te schuiven naar voor. Ik volgende zijn insignes op en nestelde me bij de eerste 10 atleten vooraan. Plots in een bocht viel de topfavoriet vlak voor me en ik kon hem niet meer ontwijken. Ik kon vrij snel terug op mijn fiets springen maar was nu op achtervolgen aangewezen. Vlak voor de Holterberg kon ik de aansluiting maken om dan op karakter mee naar boven te rijden. Ik zat echt op mijn limiet en kwam nog volledig in het rood de wisselzone binnen. De inspanningen op de fiets hadden mijn loopbenen afgesneden en ik had moeite om een hoog tempo te ontwikkelen. Ik bleef wel pushen tot de finish meer kon nooit een deftig tempo lopen. Ik denk dat de foto hierboven veel zegt over mijn gevoel bij de wedstrijd. Hopelijk zit het de volgende wedstrijd wel eens mee.

Tom en ik stonden aan de start van de Italiaanse Grand Prix in Segrate. De dag voor de race was ik ziek geworden. Het was dus afwachten hoe goed de wedstrijd zou gaan. Ik had nog geen ranking en moest dus als één van de laatse in het water. Dit was een enorm nadeel want hierdoor had ik een heel slechte startpositie. Desondanks was mijn zwemmen nog redelijk goed en kwam ik als 10e uit het water.Tijdens de lange wissel verloor ik de aansluiting met de kopgroep maar tijdens het fietsen kon ik met de hulp van enkele anderen toch terugkeren tot in de eerste groep. Het fietsen verliep enorm traag en de samenwerking was heel slecht. Toch was ik al blij dat ik kon volgen want ik was duidelijk toch niet op en top. Ik kwam met de kopgroep binnen in de wisselzone met 30" voorsprong op de achtervolgende groep waarin ook Tom zat. Tijdens het lopen ging het van kwaad naar erger met me. Ik besloot met het oog op Holten om me niet te forceren en na een kilometer de wedstrijd te verlaten. Ik had mijn Italiaans avontuur wel anders voorgesteld. Top 10 had zonder ziek zijn zeker haalbaar geweest. Italiaans videoverslag van de wedstrijd te bekijken bij video's.