Afgelopen week was ik op stage in Benissa, met de atleten van het ZAMARO- Triper4mance team en begeleiding. Het was een fantastische week waarin ik goed getraind heb en ik de anderen beter leerde kennen.

De lekkere maaltijden bereidt door voedingscoach Johnny, zorgden ervoor dat ik steeds voldoende energie had en  ook snel recupereerde. Daarnaast gaf hij me nog praktische triatlon sportvoeding tips.

De zwemtrainingen, onder leiding van Eric, gingen door in het plaatselijke zwembad. Daar maakten we met het team zoveel indruk dat de burgemeester en schepen van sport met ons op de foto wilden.

De streek waar we verbleven was zeer mooi om te fietsen, maar het weer was ons niet altijd goed gezind. Hierdoor vielen enkele fietstrainingen letterlijk en figuurlijk in het water, desondanks bleef de sfeer steeds goed.

De looptrainingen gingen grotendeels door in het relatief vlakke centrum van Calpe. Op de laatste dag was er nog een pittige pistetraining voorzien waarbij ik mooie tijden neerzette.

Tussen al de trainingen door, waren er ook nog enkele techniek- en stabilisatietrainingen voorzien onder begeleiding van “kiné Koen”. Bij hem kon ik ook terecht met enkele kleine pijntjes, wat een grote meerwaarde was.

Naast al die fysieke trainingen kregen we ook nog enkele sessies rond concentratie, ademhaling en communicatie van onze mental coach Anja. Deze sessies waren zeer interessant, leerrijk en plezant.

Ik had een goede winter achter de rug en was met een goed vormpeil begonnen aan het seizoen. De eerste twee wedstrijden waren goed. Ik dacht vertrokken te zijn voor een mooi seizoen. Jammer genoeg was dit enkel ijdele hoop. De wedstrijden erna verliepen grotendeels volgens hetzelfde patroon. Desondanks ik me telkens goed voelde voor de wedstrijd en op training mooie dingen liet zien, liep het tijdens de wedstrijd telkens weer mis. Het zwemmen en fietsen waren wel van niveau maar tijdens het lopen stortte ik telkens in en bleef ver onder mijn niveau. Enigste lichtpuntje was Lommel, de dag na het teleurstellende Bk sprinttriatlon. Misschien waren het de frustraties maar in Lommel deed ik een goede wedstrijd en lag ik van start tot finish aan de leiding. En het belangrijkste was dat ik terug deftig had gelopen. Toch had ik mijn dieptepunt nog niet bereikt want dit behaalde ik in Knokke. Hier deed ik echt een dramatisch slechte  wedstrijd, de slechtste uit mijn carrière. Gelukkig kon ik het seizoen nog positief afsluiten want de laatse twee wedstrijden waren terug op niveau. Over dit seizoen kan ik niet tevreden zijn en ik weiger me neer te leggen bij mijn slechte loopprestaties. Ik weet dat ik het kan en zal dan ook blijven trainen om dit te bewijzen, maar nu eerst even terug batterijen opladen.

Het was weeral de laatste triatlon van het seizoen. Ik had afgelopen week in Almere vertrouwen getankt en wou de goede lijn nog even doortrekken. Het zwemmen ging naar mijn mening vrij traag en ik kon dus als eerste uit het water komen. Ik had een heel slechte wissel en sprong pas als 3e op de fiets met 15” achterstand. De koplopers werkte goed samen maar toch kon ik vrij snel de aansluiting maken. De samenwerking bleef goed lopen en ik zat heel de tijd comfortabel. Op het einde van de fietsproef deed ik nog een tactische zet waardoor Jonas werd achtergelaten. We kwamen dus met 2 in de wisselzone aan en ik was als snelste terug weg. Dit bleek echter geen voordeel want een beetje verderop liep ik een klein stukje verkeerd. Zo kon Jarne mij inhalen en hij plaatste ook meteen een versnelling. Ik kreeg het gat niet meer dicht en dit werd zelfs stilaan groter en groter. Ik bleef mijn eigen strakke tempo lopen maar kon niet verhinderen dat Jonas mij naderde. In de laatste kilometer hield ik een beetje in en liet hem tot bij mij komen, ik rekende immers weer op mijn eindsprint. Dit pakte goed uit en ik kon beslag leggen op een mooie 2e plaats. Ik ben blij dat ik op deze manier het seizoen kon eindigen. Dit geeft weer moed om er in de winter tegenaan te gaan, maar nu eerst even rusten.

De laatste wedstrijd van de Eredivisie was de Team Relay in Almere. Een spectaculaire wedstrijd waarin je met ploegen van vier om de beurt een 1/16 triatlon afwerkt. Na de mindere seizoensstart als team waren we de laatste wedstrijden terug beter aan het presteren, en we gingen dus vol voor een podiumplek. Tim startte als eerste en deed het voortreffelijk door in 2e positie de aflossingszone binnen te komen en Terrence weg te sturen. Terrence had een iets mindere dag waardoor ik als 4e moest vertrekken voor mijn ultrakorte triatlon. Ik wou me niet meteen opblazen en zwom de 380m steady pace. Tijdens het zwemmen kon ik al een plaatsje opschuiven, dit moest ik vasthouden op de fiets. Het veld was ondertussen al vrij hard uiteen geslagen en de fietsproef moest ik dus op mijn eentje afleggen. De eerste achtervolgers leken niet meteen dichter te komen, dus kwam het op het lopen aan. Ik trok snel mijn karhu's aan en kon direct een hoog tempo ontwikkelen. Ik verzwakte niet tijdens het lopen en kon in 3e positie met een lichte voorsprong Vincent aflossen. De eerste 2 ploegen waren te sterk maar voor de 3e plek werd het een nek-aan-nekrace tussen ons en 2 andere ploegen. Door een tijdsstraf voor Vincent was de 3e plaats gaan vliegen. Maar na een ultieme eindsprint waarbij een finishfoto aan de pas moest komen werden we toch nog 4e. Jammer dat we als team net naast het podium vielen, maar ik ben wel tevreden over mijn eigen prestatie.

Aan deze wedstrijd wou ik al een paar jaar aan mee doen, maar ik raakte nooit niet ingeschreven. Ik keek er dan ook erg naar uit en was gebrand op een goede prestatie. Tijdens het fietsen naar de zwemstart merkte ik echter al dat de benen niet top waren, hopelijk zou hier nog verandering in komen. Ik moest vertrekken met zwemmen vanuit het derde startvak en had dus al meteen een achterstand. Toch kon ik de schade nog enigzins beperken en als laatste van de kopgroep uit het water komen. Tijdens het begin van het fietsen vond ik het vrij langzaam gaan en schoof ik op naar voren. Ik kwam uiteindelijk op kop en blijkbaar waren er al 2 atleten weggereden. Ik probeerde het gat dicht te rijden maar merkte toch dat de benen niet helemaal top waren. Na een tijdje hield ik het voor bekeken op kop en nestelde ik me terug in de groep. Tijdens de fietsproef zat ik steeds minder en minder comfortabel op mijn fiets en ging het ook steeds slechter. Ik had moeite om te volgen en vooral op de stukken waar de wind in het voordeel stond. Vlak voor het opdraaien van de dijk in Knokke ging mijn ketting eraf op een vluchtheuvel. Ik kreeg mijn ketting er wel terug opgelegd zonder af te stappen, maar ik moest wel de groep laten rijden. Ik kwam dus in mijn eentje als 8ste binnen, dus ik lag toch nog vrij goed. Het lopen lukte voor geen meter, de benen voelde aan als lood en ik had krampen tot over mijn oren. Om de 200m moest ik even stretchen alvorens verder te strompelen. Het is een paar keer in mij opgekomen om er de brui aan te geven, maar ik wou niet opgeven. Op karakter toch gefinisht op een uitermate teleurstellende 66ste plaats. Dit moet zowat één van mijn slechtste wedstrijden tot nu toe geweest zijn. Toch wil ik volgend jaar zeker terugkomen om revanche te nemen, want ik weet dat ik op dit soort wedstrijden hoog kan eindigen.

Dit jaar deed ik niet individueel mee aan wat ik beschouw als mijn thuiswedstrijd, omdat ik me volledig wou focussen op Knokke. Bij de trio's startte ik wel en vormde samen met Glen Laurens en Kristof Nackaerts een dreamteam. Bij de zwemstart bleef ik met mijn arm hangen in de startlijn waardoor ik niet supersnel weg was. Toch lag ik direct in tweede positie achter mijn ploegmakker van de zwemclub Hannes De Schutter. Die trok meteen alle registers open en ik had moeite om zijn voeten te houden. Ik hoopte dat hij na de boeien wel zou stilvallen maar ik viel stil voor hem en moest hem laten zwemmen. Op het einde van het zwemmen kwam Jarne Verhaegen, die heel de tijd in mijn voeten had gezwommen,  er nog over gesprint. Als derde uit het water dus en de chip aan Glen doorgegeven. Die kwam na één ronde door in 2e positie door met een kleine achterstand. Bij het binnenkomen met de fiets hingen we nog steeds in 2e positie maar het gat op de koplopers was gegroeid naar 35". Onze loper zou dus vol aan de bak moeten. Na één ronde had Kristof het gat toch al wat kunnen verkleinen, en dus was het spannend wachten wie eerst zou doorkomen richting de finish. In de 2e ronde was Kristof zijn motor blijkbaar aangeslagen want hij kwam met een ruime voorsprong aanlopen. We moesten nog serieus doorsprinten om samen met hem als team over de finishlijn te komen. Een mooie overwinning maar toch heel wat meer tegenstand gekregen dan verwacht. Bedankt aan mijn ploegmaats voor de overwinning!

Ik had me op het laatste nippertje nog ingeschreven en heb er geen spijt van gehad. Bij de zwemstart mochten de toppers vertrekken vanop een ponton terwijl de rest vanuit het water moest vertrekken. De toppers droegen een zwarte badmuts en ik had mijn zwarte z3rod-badmuts opgezet, hierdoor kon ik mee vanop het ponton starten. Toch had ik niet zo'n geweldige start waardoor ik een beetje gevangen zat. Uiteindelijk kwam er dan toch een gaatje en kon ik oprukken naar de derde plaats. Nog even probeerde ik naar de kop te zwemmen, maar dit kostte teveel energie. Als 3e uit de wisselzone op 7" van Axel Zeebroek die beter gewisseld had. Ik probeerde om het gat dicht te rijden en op het eerste stuk leek het ook nog te gaan lukken. Maar juist voor de top ontplofte de benen en schakelde Axel bij waardoor het gat terug groter werd. Nog even geprobeerd om dichter te komen, maar dit was onbegonnen werk en dus laten afzakken naar het achtervolgende peloton. Daar kon ik vlot mee, alleen op die eerste heuvel had ik het heel zwaar omdat die wat lang was voor mij. Na de 40km fietsen op het zware maar mooie parcours, als 3e de wisselzone ingedoken. In het begin ging het lopen best vlot tot ik aan de heuvel in het loopparcours kwam. Daar had ik heel veel moeite om boven te komen, maar een boven kon ik weer een lekker ritme vinden. De tweede keer over de heuvel was echt afzien en men tempo begon na de heuvel ook te slabakken door krampen. De de derde keer raakte ik de heuvel haast niet boven maar kon ik erna toch terug een beetje versnellen. Ik kwam als 13e algemeen over de streep en 4e bij de belofte. Was over het algemeen een goede wedstrijd maar op een vlak loopparcours had er volgens mij toch meer ingezeten.

Een dag na de ontgoocheling op het Bk sprint, stond ik aan de start van de 1/8ste triatlon in Lommel. Ik had nog nooit 2 dagen achter elkaar een wedstrijd gedaan, dus ik wist niet hoe de benen zouden zijn. De coach had me de goede raad meegegeven om gewoon te boenken van in het begin. Na een trage start kwam ik na 200m toch onder stoom en kon als eerste het water verlaten met een mooie voorsprong van 20’’. Tijdens het fietsen stond er een strakke wind en door de wedstrijd van de dag ervoor had ik net iets minder power dan normaal. Toch zette ik een strakke fietsproef neer en kon ik het gat nog verder vergroten tot 2’10’’. Met deze comfortabele voorsprong kon ik mijn eigen ritme zoeken tijdens het lopen. Dit lukte aardig en ik kon een strak tempo aanhouden zonder mezelf te forceren. Na het keerpunt zag ik dat de overwinning binnen was en bij het binnenlopen van het centrum kon ik dan ook volop genieten. Deze overwinning en de manier waarop deden me veel deugd en geven me terug vertrouwen voor de resterende wedstrijden van dit seizoen.