Een wedstrijd waar ik veel van verwachtte maar die uitdraaide op een ontgoocheling. Ik raakte weer niet goed vertrokken met zwemmen en pas aan de laatste boei sloeg de motor aan. Ik lag toen ongeveer 5m achter op de kopgroep maar kon toch nog net terug de aansluiting maken alvorens aan wal te komen. Mijn wissel zelf was niet van de snelste en het rekje van mijn schoen was gesprongen waardoor die los hing te bengelen. Ik was dus op achtervolgen aangewezen, maar kreeg het gat na ongeveer een kilometer toch dicht. In de volgende bocht wil ik vol aanzetten maar schiet uit mijn klikpedaal. Een klein wonder dat ik niet gevallen ben, en bij het opnieuw inklikken schiet ik er een tweede keer uit. Toen kon ik alweer gaan achtervolgen en ditmaal duurde het een halve fietsronde. De kopgroep breidde verder uit met atleten die uit de achtergrond terugkwamen. Zo'n grote fietsgroep is voor mij niet ideaal dus probeerde ik twee keer om met een paar atleten weg te rijden maar ze lieten ons niet gaan. Het was dus zaak om voor de rest zo weinig mogelijk energie te verspillen en een goede run neer te zetten. In de wisselzone was het een hectisch gedoe, maar eens daaruit vond ik direct een strak tempo en kon een paar atleten inhalen. Ik voelde me goed in het begin van het lopen en kon makkelijk mee met het groepje waarin ik me bevond. Na een dikke kilometer kreeg ik plots zware steken in mijn zij en moest ik overgaan van lopen naar joggen en een beetje later naar strompelen. Ik werd langs alle kanten voorbij gelopen en kwam teleurgesteld pas als 31ste over de streep.
0 Comments
Ik mocht me nog eens in mijn Z3rod Vflex hijsen want ik deed met mijn Nederlandse ploegmaats mee als trio aan de halve triatlon van Eupen. De trio's startten samen met de individuele atleten die streden voor de Belgische titel, en het plan was om Tim bij te staan. De zwemstart was nogal ongecontroleerd en niet iedereen lag op één lijn. Dat hield de officials niet tegen om toch het startschot te geven. Ik dacht dat we goed weg waren, maar toen ik langs links kwam ademen zag ik dat we pas in 10e positie lagen. Ik zat in het begin bijna direct op de limiet en Tim bleef rustig naast mij zwemmen. Ik had even bang dat ik niks zou kunnen betekenen voor Tim. Toch na de eerste boei stond er veel stroming en leek iedereen een beetje stil te vallen. Ik kon een paar plekken opschuiven en vlak na de volgende boei kon ik de leiding van ons groepje overnemen. Toen zag ik dat er al 2 atleten een 20-tal meter voorlagen, dus werk aan de winkel. Ondertussen zat ik in mijn ritme en kon slag per slag een klein beetje van de achterstand goed maken. Ik probeerde om het tempo nog een beetje hoger te leggen, maar dan viel er een gaatje. Terug een beetje ingehouden en hetzelfde strakke tempo blijven zwemmen. Net toen we aan de trechter kwamen om het water uit te komen vonden we terug aansluiting. Ik kwam als 3e uit het water met Tim in mijn zog dus het zwemmen was perfect verlopen. Mijn fietser kon als eerste aan de fietsproef beginnen en deed het ook heel goed, al was hij iets te snel vertrokken. Onze loper zette ook een knappe tijd neer op de halve marathon en we kwamen als 5e trio over de streep. Maar het belangrijkste was dat ik een steentje heb kunnen bijdragen aan Tim zijn derde Belgische titel.
Ik startte hier puur voor de fun en de sfeer en had maar één doel en dat was om zoveel mogelijk te eendjes vangen. Ze hadden mij namelijk verteld dat als je een opblaasbaar eendje ving tijdens het zwemmen en dat de ganse triatlon bijhield, je een bak Westmalle kreeg. Ik kon snel twee eendjes bemachtigen en verder gezwommen met enkel benen crawl. Toch kon ik nog in de eerste helft van het deelnemersveld uit het water komen. Eens op de kant de eenden rond mijn zij gehangen en de fiets op. Het fietsparcours leek een beetje op een kruising tussen Parijs-Roubaix en de Strade Bianchi en het was dan nog eens nat ook. Ik zat in een goede fietsgroep en het ging er met momenten hard aan toe. Net voor we aan de wisselzone waren konden we bij aansluiten bij de tweede fietsgroep. Dit was voor mij een kleine verrassing en ik wou dan toch ook maar een mooie loopproef neerzetten. Ik vertrok als een pijl uit een boog met mijn twee eenden. Maar moest na een tijdje toch serieus wat gas terug nemen. De eenden begonnen wat tegen te wringen en ik kreeg last van mijn onderrug. In het klassement van de finishers met eend was ik veruit eerst, spijtig was dit geen klassement op zich. Na de triatlon waren er nog gezellige optredens en de prijsuitreiking ging gepaard met heel wat glazen Westmalle. Op het einde van de prijsuitreiking mochten we eindelijk onze eenden gaan inruilen, jammer genoeg niet voor een bak maar voor een grote fles. Ik was toch tevreden want ik had me reuze geamuseerd en had mijn doel behaald.
Twee weken na het NK in Amsterdam stonden we aan de start van de Eredivisiewedstrijd in Stein. Het plan was om Tim op het podium te brengen en dan nog liefst op het hoogste schavotje. Tom en ik zwommen onze eigen wedstrijd, Arjen zou Tim begeleiden. Het zwemmen ging goed bij mij en ik kwam comfortabel mee met de kop uit het water. Na de wissel was de kopgroep nog niet echt georganiseerd en lag het tempo dan ook niet verschroeiend hoog. Pas toen Evert zich bij de kopgroep voegde werd er gekoerst om te verhinderen dat Tim zou terugkomen. Die had al een deel zelf dichtgereden maar de laatste 15m waren er teveel aan. Ik liet me afzakken en zorgde ervoor dat ook de laatste meters gedicht werden. Eens Tim in de kopgroep zat verliep het grootste gedeelte van de fietsproef relatief rustig, met hier en daar een prik. Tot in de laatste ronde toen werd het gas even vol open getrokken en was er een groepje van een man of 4 ontsnapt. In dat groepje zaten enkele gevaarlijke klanten voor de winst, dus moest ik vol aan de bak. Ik zat wat ver naar achter en kon dus pas laat reageren op de aanval en moest eerst nog een deel atleten voorbijsteken. Toch kon ik het gat terug dichtrijden, maar iets te enthousiast waardoor mijn benen volledig ontploften. Daardoor moest ik op het einde de kopgroep laten rijden, maar het belangrijkste was dat ik Tim goed had afgezet. Het lopen ging bij mij wederom niet fantastisch, maar ik kwam aan bij de finish en zag dat Tim gewonnen was. Dus opdracht geslaagd!
De honger om te racen was groot en dus was het Nk sprint welgekomen. We waren ruim op tijd aanwezig en konden ons rustig voorbereiden voor de start. Het zwemmen ging bij mij fantastisch, ik was goed weg en zwom rustig mee langs de zijkant van de kopgroep. Eens uit het water had ik moeite om mijn wetsuit uit te trekken en was weeral traag weg. Het opspringen daarentegen verliep heel goed en ik kon direct beginnen gas geven om me terug in de kopgroep te nestelen. Na het keerpunt zag ik dat Tim niet zo ver achter lag, en toen hield ik mijn benen stil tot onze groepjes samensmolten. Daarna begon ik terug door te trekken om de koplopers op te rapen, wat voor het einde van de eerste rond een feit was. Daarna ging het er gezapig aan toe met af en toe eens een versnelling. Ik reed heel de tijd mee attent vooraan omdat ik dacht dat Team4Talent nog wel iets zou proberen. Dit was echter niet in het geval en ik ging eens rondhoren of kandidaten waren die mee wilden demarreren. Daar had niemand zin in en in de laatste ronde probeerde ik het dan op mijn eentje. Dat lukte en ik kwam met een kleien voorsprong binnen in de wisselzone, maar daar vergiste ik me van gang. Dat was enorm dom en ik was ook meteen mijn voorsprong terug kwijt. De eerste loopronde ging heel slecht bij mij. Ik had last van mijn ademhaling, en het leek meer op hyperventileren dan op effectief diep in- en uitademen. Aan het begin van de tweede ronde stond de coach en die riep dat ik mijn tempo moest zoeken en focussen op mijn armen. Dit leek te werken en plots kon ik wel deftig ademen en mijn tempo opkrikken. Ik haalde de tweede ronde dan ook terug heel wat mensen in, die mij in de eerste ronde waren voorbij gerend. Dit kwam natuurlijk veel te laat en ik finishte op een teleurstellende 44e plek. Ik was nog nooit zo goed in vorm tijdens een triatlon en daardoor was ik extra ontgoocheld met de uitslag. Nu mijn kop niet laten hangen, goed blijven trainen en dan zal het er hopelijk volgende wedstrijd wel uitkomen.
We kwamen woensdagavond aan, maar er stond niks meer op het programma. Dus donderdag was de eerste dag dat er getraind werd, en meteen een mooie fietsrit langs het drielandenpunt en het parcours van de triatlon van Eupen. In de middag lekker gaan lunchen bij herberg Moeder de Gans voor de coach zijn verjaardag. En na het eten werd er serieus gekoerst richting het huisje. Eens daar aangekomen werd er een platte rust ingelast door de luie belgen. Na de platte rust hielden Youri, Tim en ik nog een korte rustige duurloop van 45 minuten. Daarna lekker avondeten en filmtijd met een inspirerende docu over Arnold Schwarzenegger.
De volgende dag werd er in de voormiddag gezwommen in het 50m-bad van Kerkrade. Buiten een redster die beweerde dat we te snel zwommen en zo de mensen wegjaagde, was het een goede training. In de namiddag gaan fietsen richting Valkenburg en daar licht een heuvel waar je verplicht bent over te rijden, namelijk de Cauberg. Die blijft nog een tijdje van de belgen, want ik kwam als eerste boven. Youri beweerde dat hij me had laten winnen maar daar geloof ik niks van. In de avond stond er weer een film op het programma, deze keer Inglorious bastards. De laatste dag was ook de zwaarste met een pittige koppeltraining. Eerst de benen losgefietst en daarna ook nog even ingelopen met enkele versnellingen. De coach had een wisselzone opgesteld op de parking van een voetbalveld en een loopronde uitgestippeld. De opdracht was om van aan de voet van de klim telkens koers te maken tot aan de wisselzone, snel te wisselen om dan voluit de loopronde af te werken. De eerste keer kon ik als eerste aankomen met de fiets en de voorsprong behouden na een fel gevecht met Youri. De tweede keer moest ik al een klein gaatje laten op de klim en het lopen was een ramp waardoor ik pas als 4e aankwam. De laatste keer kwam ik weer als eerste binnen maar moest de eerste plaats wel aan Youri laten. Na de koppeltraining nog een toertje losgefietst en daarna stevig gegeten. Voor we naar huis reden zijn we nog even langs het orakel Robert van der Sluis gepasseerd, om te kijken hoe die een bindweefsel massage uitvoerde op de coach en de teammanager. Dat was best interessant om te zien, en een mooie afsluiter van een korte maar goede stage. Het was slecht weer met veel wind, maar dat was in mijn voordeel. Ik had verwacht om vrij snel na de zwemstart op kop te liggen, maar niks was minder waar. Ik lag na 100m pas in tiende positie en al heel wat achter op Ben Brems en kopzwemmer Alexis Krug. Maar na de helft van het zwemnummer begon ik erin te komen en kon ik vrij snel op en over Ben. Als 2e kwam ik uit het water maar na een vrij langzame wissel pas als 3e op de fiets. Op de fiets kwam ik al vrij snel op kop te liggen en enkel Tim kon zijn wagonnetje aanpikken. Ik nam het eerste en grootste gedeelte van het fietsen voor mijn rekening en Tim het laatste gedeelte. We kwamen met twee aan in de wisselzone met een voorsprong van een minuut op de eerste achtervolgers. In het lopen verloor ik in de eerste kilometer niet al teveel terrein op Tim. Maar daarna moest ik wat gas terugnemen met een moeilijk moment tussen kilometer 2 en 3. Ondertussen zag ik dat Frederik toch al behoorlijk genaderd was. Gelukkig kwam ik mijn moeilijk moment te boven en kon ik mijn tempo terug wat hoger leggen. Desondanks bleef Frederik naderen en in de laatste kilometer kwam hij bij mij. Toen was het hard tegen onzacht en Frederik probeerde tot drie maal toe me te lossen met een versnelling. Ik kon telkens net aanklampen en in de spannende slotsprint kon ik de bovenhand nemen. Supergelukkig met mijn tweede plaats na een sterke Tim Brydenbach. En ook mijn complimenten aan Frederik Swannet voor zijn sterk loopnummer!
Het Bk ploegen hadden we op voorhand met stip aangeduid. Het doel was een podiumplaats te halen, na onze vierde plaats van vorig jaar. Nog voor de start viel de verkenning van het fietsparcours letterlijk in het water. Toen we net wilden vertrekken gingen de hemelsluizen helemaal open. Iedereen probeerde zo goed mogelijk te schuilen en de wedstrijd werd een half uur stilgelegd. Uiteindelijk was het gestopt met regenen en probeerde ik terug wat warm te krijgen door te lopen. Na het lopen deed ik mijn Z3ROD Vflex al aan om niet terug af te koelen. Intussen was het tijd geworden om onze fiets binnen te brengen en stilaan naar de start te begeven. Dan de wedstrijd zelf, het zwemmen ging goed bij mij en Hans die in mijn voeten lag. Wij kwamen als 2e en 3e uit het water en moesten even wachten tot heel de groep was aangekomen. Onderweg naar de wisselzone schoof Vincent uit in de bocht, gelukkig zonder erg. De wissel ging mijn inziens wat langzaam, en dat bleek later ook in de uitslag. Uiteindelijk allemaal op de fiets, over-voorzichtig door de eerste bocht en dan gas beginnen geven. Al snel moest Kevin lossen, met kettingproblemen zo bleek achteraf. Met zijn 6 zo goed mogelijk proberen ronddraaien en in de bochten telkens heel voorzichtig. De tweede ronde deed ik mijn werk op de fiets en reed langere beurten op kop zodat de lopers zich enigszins konden sparen. Dat we hard gefietst hadden bevestigde mijn powerfile achteraf, die gaf 397 watt Normalized Power aan. Tijdens het lopen probeerde ik zo lang mogelijk aan te klampen, maar door het kopwerk op de fiets moest ik toch vrij snel lossen. Na één ronde lopen lagen we nog steeds op podiumkoers maar het zou op seconden aankomen. Onze jongens liepen goed door en aan de finish was het bang afwachten wat Trigt zou doen. Volgens onze timing werden we verwezen naar de vierde plaats en een beetje later werd dit ook op de officiële uitslag bevestigd. Dit was een enorme teleurstelling en zeker omdat we er zo dicht bij waren, namelijk 1,6 seconden. Hier heb ik in de nacht nog serieus van wakker gelegen, en mezelf afgevraagd waar we het hebben laten liggen. De voornaamste reden bleek toch onze eerste wissel waar we 20 seconden verliezen ten opzichte van de andere topploegen. Volgend jaar zullen we dan nog maar eens proberen revanche te nemen!
Zaterdag: Aankomst in de namiddag op de camping, eerst eten en dan rustig bagage uitpakken. Na het uitpakken een relax loopje van 45 minuten gedaan om de stramme benen door de lange autorit weg te werken. En tevens ook nog een rustige zwemtraining in het 50-meterbad op de camping.
Zondag: Vroeg opgestaan om met de fiets naar Cannes te rijden. Daar ging namelijk de International Triathlon door met heel wat belgen aan de start waaronder wereldkampioen Frederik Van Lierde. We kwamen goed op tijd aan om te supporteren tijdens de loopproef, en verwonderden onszelf over het feit dat er weinig andere supporters waren. Na de finish van de belgen die we kenden een broodje gegeten en dan stevig tempo langs de kust terug naar de camping. In totaal hadden we een mooie 138km gefietst. In de avond stond er ook nog een zwemtraining op het programma. Maandag: In de ochtend bleef ik alleen achter op de camping en deed rustig mijn stabilisatieoefeningen van het Running Smart programma. Daarna trok ik mijn Karhu's aan en vertrok voor een lange duurloop van 90 minuten. Het was intussen behoorlijk warm geworden en een korte stop aan de zee om me even te verfrissen deed dan ook deugt. Na het lopen stevig gegeten, een beetje gerust en wat schoolwerk gedaan. In de avond stond er ook een lange zwemtraining op het programma, waarbij ik in het begin Tim als zwempartner had. Maar op het einde was het hele zwembad voor mij alleen. Een zalig gevoel! Dinsdag: Vandaag stond er een stevige blokkentraining op het programma, en iedereen had er duidelijk zin in. Ik startte niet zo heel fris maar ging ervan uit dat dat wel zou beteren. Het eerste blokje bergop zag ik al serieus af om maar te kunnen volgen. Ik was dan ook blij dat we de top bereikten en aan de afdaling konden beginnen. Na een lange afdaling was het tijd voor een tweede blokje, nu op een stuk glooiende weg. Hier ben ik normaal op mijn beste, maar ik had echt moeite om te blijven volgen. Het ging tijdens de rit van kwaad naar erger met mij, op de volgende beklimming moest ik de rest laten rijden. Ik klom op mijn eigen tempo verder en kon zien aan mijn wattage dat er echt iets niet juist was. De rest van de rit heb ik mijn best gedaan om de groep te volgen en gelukkig hadden we de zwaarste beklimmingen achter de rug. In de avond werd er normaal weer gezwommen, maar ik sloeg de training over omdat ik me absoluut niet goed voelde. Woensdag: Toen ik opstond voelde ik me nog steeds een beetje ziek en daarom besloot ik om nog een dag extra te rusten. Enkel mijn stabilisatieoefeningen voor die dag heb ik gedaan, en voor de rest voornamelijk in bed gelegen. Plezant is anders op een stage, maar het was wel de beste keuze. Donderdag: Vandaag stond de koninginnenrit op het programma, namelijk een rit naar de Verdon. Ik was al vele frisser opgestaan dan de voorbije 2 dagen en ging proberen om de rit mee te rijden. Als ik me niet goed voelde dan kon ik in één van de volgwagens met fotografen kruipen. Toch van bij de start van de rit voelde ik me meteen in zeer goede doen. Ik heb dan ook onderweg nergens een moeilijk moment gekend, en kon voluit genieten van het fantastische landschap. Naar boven rijden deed ik aan de hand van mijn Joule wattagemeter en Edco Powertap wielen, zo wist ik zeker dat ik niet zou platvallen. Een zeer handig hulpmiddel voor mensen zoals ik die wel eens te enthousiast willen beginnen. Na 5u30 en 157km fietsen waren we terug binnen. Daarna een uitgebreide maaltijd om de reserves terug aan te vullen. In de late namiddag nog een korte rustige zwemtraining gedaan. En de avond gezellig afgesloten met een film in de bungalow van Tim, Hans en Stef. Vrijdag: Begonnen met een hoofdzakelijk rustige rit van 2u, wel af en toe een kort sprintje om de benen een beetje te prikkelen. Na het middageten was het weer tijd voor mijn stabilisatieoefeningen. Toen mijn oefeningen erop zaten en mijn eten een beetje verteerd was, ben ik mijn nieuwe Karhu Fluids gaan testen. Een duurloop met ook weer een paar korte versnellingen. Het lopen ging heel soepel en de schoenen werden meteen goedgekeurd. Er werd ook weer een filmavond georganiseerd vooraleer we gingen slapen. Zaterdag: Er stond nog een laatste lange duurrit op het programma van 5 uur. Maar mijn ketting besliste daar anders over. Na 1u30 kreeg begon men ketting plots regelmatig door te schieten, en dit werd steeds frequenter. Even gestopt en proberen zelf te repareren maar niks hielp. Toen zijn we op zoek gegaan naar een fietsenmaker, maar die was gesloten toen wij daar aankwamen. En dan ben ik maar op men eentje rustig terug gereden naar de camping, en is de rest verder gereden. Was wel een domper want wou toch nog goed trainen de laatste dag. Toen de anderen ook terug waren en iedereen gegeten had, zijn we met zijn alle naar het gezellige stadje St. Maxim gegaan. Daar een terrasje gedaan en sommige konden de roep van een ijsje niet weerstaan. De laatste avond op de camping werd feestelijk afgesloten, zodat we met een volle maag konden gaan slapen. De dag begon met een stevige fietstraining op de wielerbaan. Dit was nieuw voor mij, maar ik amuseerde mij wel kostelijk. Eerst rondjes malen tegen een strak tempo in een enkele waaier, daarna werd er echt gekoerst in een soort van ploegenachtervolging. Na de zware inspanningen volgde er nog een korte fotosessie op en rond de wielerbaan. Daarna even kort vergaderd alvorens we naar sponsor Runnersworld in Eindhoven reden. In Runnersworld konden we schoenen kiezen en passen, maar ik blijf toch bij mijn vertrouwde Karhu's. Ondertussen begon mijn buik serieus te rammelen van de honger en daar werd dan ook gehoor aan gegeven. Gezellig gaan lunchen in Eindhoven samen met onze sponsor van Dolphin. Aan tafel werden er een paar sterke verhalen verteld en vooruitgekeken naar de komende Eredvisiewedstrijden. Na de lunch trokken we naar het appartement van de coach om daar naar de Ronde Van Vlaanderen te kijken. Tijdens we daar in de zetel naar de koers zaten te kijken, kwam Joris Sels binnengevallen. Hij had voor iedereen een fantastisch Z3ROD-pakket bij voor het komende seizoen, en even snel als hij was binnengekomen was hij ook weer terug weg. Na de koers was er nog een fotosessie op de atletiekbaan en de echte diehards gingen nog een toertje lopen. Het was een drukke dag met een mooie mix aan trainen, gezellig samen zijn en sponsorverplichtingen.
|
Archives
July 2016
|